۲۴ اسد ۱۴۰۰ (۱۵ اگست ۲۰۲۱) باز هم در تاریخ افغانستان به ادامه هفت و هشت ثور منحیث روز شوم و سیاه ثبت شد. یک سال قبل از امروز دولت فاسد و دست‌نشانده امریکا، غنی وعبدالله پاشید و طالبان از گورستان تاریخ سربرآورده دوباره بر سرنوشت ملتی سوگوار حاکم ساخته شدند. با ورود طالبان فضای وحشت افغانستان را فرا گرفت. خروج نیروهای خارجی و بیرون کردن «افراد در معرض خطر» مناظر دهشتناکی را از میدان هوایی به جهان مخابره نمود. به تاریخ ۲۹ اسد شش جوان از طیاره سقوط کردند. به تاریخ ۷ سنبله حمله انتحاری در میدان هوایی کابل صورت گرفت که بیش از دوصد تن کشته و زخمی شدند. به تاریخ ۸ سنبله در حمله طیاره بی سرنشین امریکا جان ۹ تن اعضای یک خانواده در کابل گرفته شد.

با گذشت یک سال از حاکمیت طالبان زنان نخستین و آسانترین قربانیان سیاست‌های ارتجاعی اینان بوده و از تحصیل و درس و زندگی انسانی محروم گشتند. زنانی که شجاعانه صدابلند کردند و دست به مقاومت زدند با زندان و شکنجه و اعترافات اجبار مواجه شدند. بیکاری و فقر کشنده در سراسر کشور، قتل‌های زنجیره‌ای، ازدواج‌های اجباری نظامیان طالبان با دختران نوباوه و تحصیل کرده، بیکاری، انفجار و انتحار و صدها فاجعه دیگر گلوی مردم ما را فشرده است و طالبان جز لاف و پتاق هیچ کاری برای آن نه کردند و نه کله و فکر انجام آن را دارند.

امریکا و ناتو که بیست سال قبل با شعار مزورانه «جنگ با تروریزم» و «رهایی زنان افغان» به کشور ما تجاوز نظامی کردند، بعد از اینهمه سالها همان تروریست‌ها را دوباره به قدرت نصب کرده، رهبران شان را از زندانها رها و بیش از هشتادمیلیارد دالر اسلحه و تجهیزات نظامی را نیز تحویل شان کردند. کار شان برای «رهایی زنان افغان» هم بیرون ساختن یک مشت زنان زینت‌المجلس و مغزشویی شده شان بود ولی در مقابل اکثریت مطلق زنان را به سرنوشت غمبار در یک فضای نحس و عصرحجری رها کردند.

«انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» بارها گفته است که یگانه راه نجات از این همه بدبختی‌ها، همصدایی و تلاش خانواده‌های قربانیان برای تصفیه حساب با جنایتکاران چهار دهه می‌باشد که به میز محاکمه کشانده شوند در غیر آن یک جنایتکار جای جنایتکار دیگر را گرفته و سلسله دهشت و حمام خون در کشور جریان خواهد داشت. امروز طالب، فردا داعش یا پدیده بویناک و خونریز دیگری را بالای ما تحمیل خواهند کرد.