به تاریخ ١١ دسامبر ٢٠١٣، برای تجلیل از روز جهانی حقوق بشر و بلند کردن فریاد قربانیان بیش از سه دهه جنگ برای عدالت و محاکمه جنایتکاران جنگی، "انجمن اجتماعی دادخواهان افغان" تظاهراتی را در شهر کابل راه انداخت. به ادامه تظاهرات، اشتراک کنندگان بر سر قبرهای جمعی واقع افشار سیلو رفته بر از قربانیان یادبود بعمل آوردند. این حرکت سمبولیک به یاد دهها هزار هموطن معصوم ما بود که طی جنگهای تنظیمی در کابل به قتل رسیدند. سخنرانان این مراسم با گذاشتن گل بر سر قبرهای جمعی، عاملان این جنایات را که امروز هم در قدرت اند محکوم نموده تعهد نمودند که تا محاکمه و مجازات عاملان این فجایع آرام ننشینند.

هزاران تن از هموطنان ما از نمایشگاه عکس انجمن اجتماعی دادخواهان افغان در قصردارالامان کابل دیدن نمودند. در ذیل تصاویری از روز دوم این نمایشگاه تقدیم میگردند:

هزاران تصوير از قربانيان جنگ در قصر دارالامان به نمايش گذاشته شد

کابل (پژواک، ١٨ قوس ٩٢ ١٣ گزارشگر: ناهيد بشردوست) "چهره هاى سياه کسانيکه در سه دهه جنگ، در اين سرزمين جنايت کرده و هنوزهم بر سر قدرت اند، بايد افشا شود."

اين مطلب، از سوى انجمن دادخواهى افغانستان در نمايشگاهى انعکاس يافت که امروز در قصردارالامان کابل گشایش یافت. درين نمايشگاه؛ بيش از ١٠ هزار قطعۀ عکس از قربانيان گمنام و ساير رويدادهاى سه دهه جنگ، به معرض ديد قرار گرفته است.

در اين نمايشگاه، بيشتر تصاويرى جلب توجه ميکرد و انسان را تکان ميداد که از جمله؛ يکتن که ظاهراً طالب معلوم ميشد، دو دست قطع شده را با خود انتقال ميداد. در بخش ديگر، تصاويرى از قبرهاى دسته جمعى شامل استخوان ها و جمجمه هاى قربانيان ديده ميشد که آنها در وقت رژيم هاى کمونيستى دهۀ ١٣٥٠ و ١٣٦٠ به قتل رسيده اند. در کنار آن، تصاويرى از صحنه هاى سه دهه جنگ و ويرانى خانه ها و تاسيسات عام المنفعه که به آتش کشيده شده، نيز به چشم مى خورد.

در حاکمیت ناقضان حقوق بشر، تامین عدالت رویایی بیش نیست!

«انجمن اجتماعی داد خواهان افغان» تظاهرات خود را بمناسبت دهم دسامبر روز جهانی حقوق بشر در حالی برگزار میکند که انتشار «لیست مرگ» حاوی ۵۰۰۰ تن از قربانیان آدمکشان خلقی و پرچمی بار دیگر مردم ما را به ماتم نشاند و یاد وحشت و بربریت نوکران روس را زنده کرد. هرچند دست‌نشاندگان روس خود در وقتش به جنایات شان اعتراف کرده زمانی لیست ١٢٠٠٠ نفری را بیرون داده بودند، اما دیدن نام عزیزان گم‌شده، زخم های هموطنان درددیده ما را بار دیگر تازه نمود. آنچه حکم نمک پاشی بر این زخم ها را دارد، حضور گسترده عاملان اینهمه توحش و فاشیزم در نهادهای دولتی و غیردولتی امروزیست که با مصونیت تمام مشغول خیانت در برابر وطن و مردم ما اند.

در جریان ١٢ سال گذشته که امریکا و ناتو تحت شعار های فریبنده «حقوق بشر» و «دموکراسی» بر وطن ما لشکرکشی نمودند، حقوق بشر مثل دورانهای وحشتبار خلقی‌ـ‌پرچمی، طالبی و تنظیمی زیرپا گشت. نیروهای امریکایی و ناتو از هیچگونه ستم،‌ کشتار و بی‌حرمتی نسبت به مردم ما دریغ نکردند. درحالیکه تروریست ها روزتاروز قویتر شدند، اما بمباردمانهای کور نیروهای خارجی دههاهزار زن و کودک بیگناه ما را به قتل رسانید و این جریان بلاوقفه ادامه دارد. از جانب دیگر طالبان با بربریت بی‌مانند به قتل و نابودی مردم ما ادامه دادند و امریکا و دولت کرزی چهره های آزموده شده و منفور جنگسالار و یک تعداد پوشالیان روسی را یکبار دیگر قدرتمند ساخته بر اریکه قدرت نشاند و آنان با راه اندازی حکومت های محلی و یا بصورت «اربکی»، به خشونت، چپاول و استبداد به شیوه های جدید ادامه می‌دهند. دولت کرزی با ادعاهای بلندبالایش، با مافیایی ساختن افغانستان و رشد بیسابقه تولید موادمخدر، حداقل دو‌نیم‌ میلیون هموطن ما را معتاد و به کالبدهای بی‌روح بدل کرد؛ فساد و غارتگری آنچنان وسعت یافت که تاریخ ما نظیرش را به یاد ندارد؛ برای آدمکشان درجه یک جو معافیت عام و تام مستولی گشت و در تمام این مدت حتی یکتن از جانیان اصلی محاکمه یا مجازات نشد. زنان نخستین و بدترین قربانیان این دوره بودند، انوع و اقسام خشونت و پستی‌ها را تجربه کردند و از دردهای شان بصورت بیشرمانه سو‌ءاستفاده صورت گرفت. خلاصه یک دهه گذشته، دهه قربانی شدن و به معامله گرفته شدن دردناک و غدارانه عدالت و حقوق بشر بود اما تمام این فجایع زیر نام های زیبای «دموکراسی» و «حقوق بشر» صورت می‌پذیرند.

انجمن اجتماعی دادخواهان افغان بیش از یکهزار عکس از چهار دوره خونبار جنگ و وحشت در افغانستان و تصاویر جمعی از قربانیان بی‌گور و بی‌کفن را در قصر دارالامان به نمایش گذاشته است. علاقمندان به تاریخ نهم و دهم دسامبر ٢٠١٣ می‌توانند از این نمایشگاه دیدن نمایند. تصاویری از روز اول این نمایشگاه:

هموطنان گرامی،

مامروز ۱۹ قوس مطابق ۱۰ دسمبر مصادف است با روز جهانی حقوق بشر که اگر با تجدید تعهد برای تحقق عدالت واقعی در سرتاسر جهان و بالاخص در کشور ما توام نگردد، هرگونه تجلیل از آن فاقد ارزش خواهد بود.

در کشور ما از سی سال به این سو فاجعه بشری جاریست و ابعاد آن تنها در این خلاصه نمی‌شود که مردم ما طی این مدت هر نوع بی‌عدالتی و تخطی از حقوق بشر را تجربه کرده اند، فاجعه هولناکتر که در کمتر کشور جهان رخ داده این است که عاملان این خیانت‌ها و جنایت‌ها امروز در پست‌های مهم دولتی جا داده شده اند و بر مردم حکومت می‌کنند، به همین دلیل مردم ما کوچکترین امیدی از این دولت بر ای تحقق عدالت ندارند.