افغانستان از محدود کشورهای جهان است که مردمانش از چند دهه بدینسو در جهنمی ترین شرایط ممکن زیست می کنند. در چهار دهه اخیر ملت افغانستان شاهد بیشترین تلفات انسانی در سطح منطقه و جهان بوده است. با کودتایی ننگین و منفور باند خلق و پرچم بربادی کشور و کشت و کشتار هموطنان ما شروع شد.

جنگ مقاومت ضد اشغالگران روسی جان دو میلیون از هموطنان ما را گرفت و بیش از سه میلیون تن معیوب شدند. جدا از این هزاران تن دیگر توسط جلادان حکومت پوشالی خلق و پرچم یا در زندان های مخوف این رژیم زیر شکنجه جان دادند و یا در پولیگون های پلچرخی زنده به گور شدند.

با بیرون شدن نیروهای اشغالگر روسی و سقوط حکومت نجیب، تنظیم های هفت گانه و هشت گانه در هشتم ثور ۱۳۷۱ وارد کابل شدند. تنظیمی های که بر فرق مردم میخ کوبیدند، بر کودک هفت ساله و مادر هفتاد ساله تجاوز کردند،پستان های زنان را بریدند، رقص مرده تماشا کردند. خلاصه در جریان حاکمیت چهار ساله خود کابل را به ویرانه مبدل کردند. با سقوط حکومت جنایتکاران تنظیمی، لشکر جهل و جهالت طالبان وحشی صفت کشور و مردم ما را به گروگان گرفتند. جانی های طالبی از هیچ جنایتی در گوشه گوشه کشور بر مردم دریغ نکردند.

اکنون ۱۵سال از هجوم امریکا و چهل کشور دیگر بر کشور ما میگذرد. در یک و نیم دهه ی که هر سالش از سال گذشته ی آن خونین تر و فاجعه بارتر بر مردم بی دفاع و غیر نظامی ما بوده است. درین مدت صدها قریه و شهر در سراسر کشور توسط نیروهای امریکایی و ناتو بمباردمان شد و هزاران هموطن ما به شهادت رسید، هزاران تن در حملات انتحاری جان باختند، صدها تن دیگر توسط نیروهای دولتی کشته شدند.

کشور و مردم ما در چهل سال گذشته خونین ترین حوادث و قتل عام های متعددی را شاهد بوده است. قتل عام۲۴۰۰۰ هموطن ما در هرات در ۲۴ حوت ۱۳۵۷، قتل عام بیش از ۱۵۰۰ تن در کنر در۳۱ حمل ۱۳۵۸، قتل عام قیام کنندکان چندول کابل در دوم سرطان ۱۳۵۸، کشتار ده ها هموطن ما بعد از شکست قیام بالاحصار کابل در ۱۴ اسد ۱۳۵۸، کشتار مردم بی دفاع کابل در سوم حوت ۱۳۵۸، به خون کشاندن بیش از یک هزار هموطن ما در اثر هجوم تنظیم های هشت ثوری در افشار در ۲۲ دلو ۱۳۷۲، به شهادت رساندن ۶۵۰۰۰ انسان در کابل در جریان جنگ های تنظمی (۱۳۷۱-۱۳۷۵)، قتل عام بیش از سیصد تن در یکاولنگ بامیان توسط طالبان جانی در ۱۹جدی ۱۳۷۹، به خاک و خون کشاندن صدها تن در مزار توسط طالبان، کشتار اسرا در دشت لیلی سال ۱۳۸۰، بمباردمان عزیزآباد شیندند توسط نیروهای امریکایی و کشته شدن بیش از دوصد هموطن ما به تاریخ اول سرطان ۱۳۸۷، کشته شدن بیش از صد هموطن ما در قندوز در اثر حملات هوایی نیروهای آلمانی در ماه سرطان ۱۳۸۸، به قتل رساندن بیش از ۱۷۰تن در بالابلوک فراه توسط نیروهای امریکایی به تاریخ چهاردهم ثور ۱۳۸۸، کشته شدن بیش از پنجاه تن در فراه در اثر حمله طالبان بر محکمه این ولایت در ۱۴ حمل ۱۳۹۲، به خاک و خون کشاندن بیش از چهل هموطن ما در اثر حمله طالبان بر «ریاست رجال برجسته» در کابل به تاریخ ۳۱ حمل ۱۳۹۵، قتل عام مردم شاه شهید در ۱۶ اسد ۱۳۹۴، کشتار افسران پولیس ملی در ۱۰ سرطان ۱۳۹۵ و....نمونه هایست از جنایات روا داشته بر مردم ما.

جنایت اخیر، قتل عام معترضانی در دوم اسد ۱۳۹۵ در چهارراهی دهمزنگ کابل بود. درین حمله که ظاهرا داعش مسوولیت آن را پذیرفته بیش از صد تن به شمول زنان و کودکان کشته و حدود سیصد تن دیگر زخم برداشتند که همه شان افراد غیرنظامی بودند. حمله و قتل اعتراض کنندگانی که به صورت مسالمت آمیر تحصن نموده بودند جنایت جنگی به شمار میرود.

برای دولت پوسیده ع و غ خون انسان ها کوچک ترین ارزش ندارد، تنها کاری که تا اکنون نموده نام گذاری چهار راهی دهمزنگ بنام«چوک شهدا» بوده است، گرچه فامیل های قربانیان دولت را عامل اصلی این حادثه خونین میدانند.

در این شکی نیست که اعتراض وسیع مردمی و ایستادن در مقابل نظام های مستبد یگانه راه تحقق عدالت است، اما تا زمانی که معامله گران سیاسی، تیکه داران مذهبی و قومی در راس این حرکت ها قرار داشته و از آن به نفع خود سود برند، این جنبش ها به بیراهه کشیده شده و وسیله خواهد شد برای امتیاز طلبی عده ی قدرت طلب.

در «جنبش روشنایی» نیز متاسفانه همچو افراد در رهبری قرار داشته و یا هم عوامل شان برای امتیاز طلبی با حکومت مافیایی چانه می زدند. تنها با طرد این افراد میتوان جنبش و حرکت های حق طلبانه و آزادیخواهانه را در مسیر پیروزی سوق داد.

فامیل های قربانیان تاکید بر این دارند که عاملان اصلی این جنایت نابخشودنی باید به میز محاکمه کشانده شودند، اما تاریخ ثابت نموده است، دولتی که متشکل از جنایتکاران و مسببان اصلی همچو فجایع بر اریکه آن تکیه زده است هیچ امیدی مبنی بر به محاکمه کشاندن مسببان این جنایت نیست. تنها و تنها زمانی عدالت تامین و جنایتکاران محاکمه خواهند شد که کشور ما صاحب یک حکومت ملی و دمکرات باشد.

انجمن اجتماعی دادخواهان افغان
۵ اسد ١۳٩۵ (۲۶ جولای ۲۰۱۶)