بعد از افشا و شکست قیام چنداول کابل به تاریخ ۲سرطان ۱۳۵۸، قیام شکوهمند دیگری علیه روس ها و نوکرانش در کابل راه اندازی شد. این قیام که به «قیام بالاحصار» شهرت یافت توسط روشنفکران، افسران اردو و سایر اقشار جامعه که از حاکمیت خلقی ها به تنگ آمده بودند، در ۱۴ اسد ۱۳۵۸ راه اندازی شد.

اما برنامه قیام طوری که از پیش طرح ریزی شده بود اجرا نگردید و در اثر خیانت دگروال ابراهیم، مدیر محمد خان و سید حسن جگرن قیام نزد روس ها و مزدورانش افشا شد. با افشا شدن قیام، دولت وضعیت فوق العاده اعلان نموده و ده ها تن از قیام کنندگان را دستگیر کردند. دستگیر شدگان یا زیر شکنجه های وحشیانه خلقی ها جان دادند و یا در پولیگون های پلچرخی سر به نیست گردیدند.

«قیام بالاحصار» شکست خورد، اما این شکست نه تنها نتوانست خشم و نفرت مردم را علیه روس ها و نوکرانش را فرونشاند بلکه مردم ما مصمم تر از پیش با شرکت در جبهات جنگ ضد روسی موفق به شکست روس ها و دولت دست نشانده شان در کابل شدند، اما متاسفانه ثمره مبارزه آزادیخواهانه مردم به وسیله تعدادی از دزدان رهبر نما به یغما برده شده و کشور هنوز در جنهم جنایت می سوزد.

قیام بالاحصار، قیام ۲۴ حوت هرات و سایر خیزش های مردمی در مقابل اشغالگران و مزدورانشان با آن که به خون نشست، اما نهال مبارزه در مقابل بیگانگان را آبیاری نموده و تمام اقشار جامعه را در مقابل هدف مشترک ملی متحد ساخت. درین قیام ها رنگ و بوی از تعصب و بخش بندی های قومی و مذهبی دیده نمی شد، تمام اقوام با هم برادر، برای رهایی وطن در کنار هم ایستاده بودند، نینواز ها خون خود را در راه وطن هدیه دادند.

متاسفانه کسانی که تا دیروز در مقابل مردم خنجر می کشیدند و عاملان سرکوب این قیام ها بودند،‌ در ۱۵ سال گذشته در بلند ترین پست های حکومتی جابجا شده و هنوز هم از مردم قربانی می گیرند. تنها با محاکمه این جلادان میتوان یاد عزیزان جان باخته را گرامی داشت و مانع ادامه نگون بختی مردم خود گردید.

انجمن اجتماعی دادخواهان افغان
۱۴ اسد ١۳٩۵ (۴ اگست ۲۰۱۶)