تقریباً تمام مردم منطقه (دشت‌برچی) آواره شده بودند، تنها خانوادۀ ما و دو کوچه آن‌طرف‌تر دوسه خانوادۀ دیگر هنوز خانه‌های‌مان را رها نکرده بودیم. برچی هر روزوشب شاهد فرود چندین راکت بود؛ راکت‌هایی که بعدها فهمیدم مربوط حزب اسلامی می‌شده است. اما آغاز سیاه‌روزی‌هایم زمانی بود که یکی از این راکت‌ها به خانۀ ما اصابت کرد و سه تن از عزیزانم اعضای بدن‌شان را از دست دادند و یکی از برادرانم شهید شد.»

آرزو هنگام صحبت هرچندلحظه یک بار بغض گلویش را می‌گرفت و با لکنت حرف‌هایش را ادامه می‌داد. آرزو جوان است و 22 سال سن دارد. به گفتۀ خودش، از زمانی که سروصداهای آمدآمد حکمتیار و صلح او با حکومت را شنیده، هر شب کابوس می‌بیند و روزها با دیدن پدر و خواهر معیوب و برادر فلجش، از زنده‌گی ناامید می‌شود.

این دختر جوان می‌گوید که پدرش روایت‌گر داستان‌های تلخ آن روزهاست. آرزو حین گفت‌وگو چند بار به سمت بخش بالایی مهمان‌خانه اشاره کرد. آن‌جا پدر و خواهرش را دیدم که معیوب بودند و برادری که فلج شده بود و توان حرکت نداشت.

این دختر می‌گوید، اگر تمام دنیا راکت‌پراکنی‌های حکمتیار را فراموش کند، او و خانواده‌اش هرگز فراموش نخواهند کرد که این گروه چه بر سر آنان آورد. آرزو پس از این جمله بغض گلویش جمع شد و پس از مکثی افزود: «با خانواده‌یی معیوب و فلج چه‌گونه فراموش کنم؟ با دیدن این‌ها هر روز، هر ساعت و هر لحظه دردم بیشتر ناسور می‌شود؛ بیشتر درد می‌کشم.»

آرزو دربارۀ پدرش می‌گوید، 40 روز پس از آن‌که پدرش معیوب شد او را از شغلش برکنار کردند. به گفتۀ او، «معیوب شده‌یی و به درد ما نمی‌خوری» آخرین جمله‌یی‌ بوده که پدرش از زبان مافوقش شنیده است. آرزو می‌گوید، این جمله هزارها بار بیشتر از هر باری روی شانه‌هایش سنگینی می‌کند.

این دختر جوان از ترسی حرف می‌زند که هنگام شنیدن ورود حزب اسلامی به کابل به او دست می‌دهد. آرزو می‌گوید: «با آمدن حکمتیار در هراس تکرار روزهای سیاه گذشته‌ هستم.»

او دل‌سرد است. دل‌سرد از همه‌چیز، از حکومتی که به دادش نرسیده و از سرنوشتی که بر او سیاه گشته است. آرزو می‌گوید، می‌داند که اگر برای دادگاهی‌شدن مجرمان «بدبختی خانواده‌اش» صدا بلند کند بی‌فایده است و گوش شنوایی هرگز پیدا نخواهد کرد.

یادداشت: «آرزو» اسم مستعار برای این بانو است.

منبع:سلام وطندار،۱۸ میزان ۱۳۹۵

تصاویر تعدادی از هموطنان ما که توسط حزب اسلامی گلبدین در داخل و خارج کشور به شهادت رسیدند: