‍از زمان حاکمیت کودتاچیان خلق و پرچم و تجاوز روسها، زنان افغان قربانی جنایات بیشماری شده و با ورود جنایتکاران تنظیمی در ۸ ثور ۱۳۷۱ روزگار سیاهتری را تجربه نمودند.

‍تنظیم‌های مختلف اختطاف، قتل، تجاوز گروهی بر زنان، تجاوز به مادران هفتاد ساله و کودکان هفت ساله، بریدن پستان‌های زنان و ده‌ها جنایت دیگر را علیه زنان مرتکب گردیدند. هنگام تسلط طالبان کماکان قربانی اول زنان بودند. از اشتغال، آموزش و بیرون شدن به خانه محروم گشته و پوشیدن چادری و حجاب اجباری گردید.

‍امریکا با شعار تامین حقوق زنان به افغانستان یورش آورده و رژیم مرکب از ضدزن‌ترین نیروها را روی کار کرد. بناءً‌ ستم علیه زنان به صورت گسترده، از تجاوز جنسی گرفته تا بریدن گوش و بینی زنان، خشونت‌های خانوادگی، زنده سوختاندن، سنگسار، ازدواج اجباری و انواع جنایات علیه زنان روز به روز شدت گرفته است.

‍زنان بعنوان اولین قربانیان، هرگز صلح بدون عدالت را نپذیرفته و خون دلبندان از دست رفته‌ی خویش را به طالب و امریکا نخواهند بخشید.

‍تا زمانی که جنایتکاران چهار دهه بربادی و جهل در افغانستان به محاکمه کشانیده نشوند آلام زنان رنجدیده ما را درمانی نخواهد بود و این میسر نیست اگر همه مردان و زنان شرافتمند ما علیه حاکمان دولتی و طالبی و حامیان اشغالگر شان به اعتراض همصدا دست نزنند.