‍درست بیست سال قبل طالبان با هجوم بر یکاولنگ بامیان، طی سه روز بیش از ۳۰۰ تن مردان را ازخانه های شان گرد آورده و به رگبار بستند.

‍زنان و اطفال یکاولنگ را نیز مجبور ساختند تا خانه و کاشانه شان را ترک‌ گویند که در مسیر راه تعداد زیادی از آنان بر اثر سرمای شدید یخ بستند. سپس طالبان اکثر خانه های منطقه را به آتش‌ کشیدند.

‍ولی دهشت امارت طالبان تنها به قتل عام یکاولنگی ها محدود نمانده و در طول ۴ سال، بر علاوه چندین قتل عام، از مثله نمودن دست و پا تا اعدام ها در ستدیوم های ورزشی، از هیچ جنایتی در سر تا سر افغانستان دریغ نورزیدند.

‍در نزدیک به دو دهه، پس از سقوط دولت وحشی طالبی و نصب رژیم‌پوشالی کرزی، طالبان تروریست به دلیل‌ حمایت نظامی و مالی ایران، پاکستان، عربستان، امریکا و غیره کشور ها روز تا روز قدرتمند شدند.

‍از چهار دهه گذشته بدیسنو، در کنار جنایتکاران خلقی و پرچمی و تنطیمی، طالبان نیز در ریختن خون بیگناهان افغان دست بالا داشته اند.

‍همین اکنون این غداران به رهبری اشغاگران امریکایی و دولت فاسد افغانستان، بر سر خون های ریخته شده جوانان ما به رقص و پایکوبی زیر نام صلح پرداخته اند.

‍«انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» بارها اظهار داشته است که صلحی در کار نبوده و فقط با چنین مذاکرات نمایشی، معامله های بیشتری صورت می گیرد تا خون هزاران هموطن ما را ساده تر بمکند و بس.

‍یگانه راه صلح حقیقی و پایدار، محاکمه رهبران جنایتکار چهار دهه اخیر و برقرای عدالت است و این بدست آمدنی نیست مگر از راه همدستی و همسویی ملیت ها و افشار مختلف افعانستان و بخصوص بازماندگان و خانواده های قربانیان.