یک سال از فاجعه المناک شاه شهید می گذرد، در جمعه شب ۱۶ اسد ۱۳۹۴ درنتیجه انفجار مهیبی که تا اکنون پرده از رمز و رازش برداشته نشده، بیش از ۱۰۰ نفر از هموطنان ما شامل کودکان، جوانان، زنان و مردان جان های شیرین شان را از دست دادند و تمام خانه ها به مخروبه تبدیل شدند.

پنجشنبه، ۱۴ اسد ۱۳۹۵ «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» همزمان با نهمین سالروز تاسیس اش نمایشگاه عکس کنار جاده ای را در شهر جلال آباد مرکز ولایت ننگرهار برگزار نمود. در این نمایشگاه بیش از پنج و نیم هزار قطعه عکس از شهدای چهار دوره اخیر به نمایشگاه گذاشته شده بود.

جمعی وسیعی از شهریان شهر جلال آباد و فامیل های قربانیان از این نمایشگاه باز دید نموده، یگانه راه تامین عدالت و برقراری صلح پایدار در کشور را در گرو به محاکمه کشاندن عوامل فجایع و جنایات چهل سال گذشته عنوان نمودند.

نمایشگاه عکس

بیش از چهار دهه جنایت و وحشت در افغانستان

زمان: پنجشنبه(۱۴ اسد ۱۳۹۵)، ساعت ۳ الی ۶ شام

مکان: باغ امیر شهید، شهر جلال آباد

بعد از افشا و شکست قیام چنداول کابل به تاریخ ۲سرطان ۱۳۵۸، قیام شکوهمند دیگری علیه روس ها و نوکرانش در کابل راه اندازی شد. این قیام که به «قیام بالاحصار» شهرت یافت توسط روشنفکران، افسران اردو و سایر اقشار جامعه که از حاکمیت خلقی ها به تنگ آمده بودند، در ۱۴ اسد ۱۳۵۸ راه اندازی شد.

د ۱۳۸۶ کال د زمري په ۱۴مه د قربانیانو کورنیو په همت «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» جوړ شو. د انجمن له جوړیدو څخه ۹ کاله تیریږي، په دغه موده د انجمن غړو او پلویانو د ګڼو پروګرامونو په ترڅ کی د کړیدلو هیوادوال غږ پورته کړی او د خپل مټ په زور د جنایتکارانو او د هغوی بهرنیو ملاتړو پر وړاندی ودریدلی دي.

در ۱۴ اسد ۱۳۸۶ به همت جمع از خانواده های قربانیان «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» تاسیس شد. از ایجاد انجمن اکنون ۹ سال می گذرد، درین مدت اعضا و هواداران انجمن طی برنامه های مختلف فریادگر خواست های هموطنان داغ دیده خود بوده و با اتکا به نیروی آنان در مقابل جنایتکاران و حامیان خارجی شان صدای خود را بلند کرده است.

درست ۲۳ سال پیش در همین روز ۱۷ سرطان ۱۳۷۲، ۱۸ محرم ۱۴۱۴، ۸ جولای ۱۹۹۳، در یک صبح دم کابل به خون نشسته، کابل زیر سیطره نیروهای کوردل و جنایت پیشه مجاهدین، کابل درگیردر اوج سگ جنگی جهادی، در حالیکه خورشید کمرنگ تن زخمی کابل را داشت گرم میکرد، برادرم لعل محمد جان بلخی توسط دد منشان جهادی با فیر هدف مند یک شاجور مرمی "کلاش" (کلاشنکوف) از میان یک موتر والگای "قلفک چپات" به پشتش در منطقعه دهمزنگ کابل- کوچه سفارت پولند مقابل مرکز کلتوری اتحادشوروی- کشته شد در حالیکه با خود نان گرم را که چند لحظه قبل از نانوایی خریده بود به خانه میبرد. برادرم لعل محمد جان نه نظامی بود، نه کدام مجاهد مخالف ونه مسلح و هرگز هم مسلح نبود ودر هیچ زمانی. به معنی کامل یک شهروند یا فرد ملکی بود. از نگاه اخلاق و روش یک پدر نمونه، یک برادر عزیز و دلسوز، یک رفیق خوب، یک آنسان که هرگز در طول حیاتش به کسی، حتی زنده جانی ضرر مستقیمش نرسیده بود. درس و تحصیل را دوست و می نوشت و ژورنالیست بود.

بعد از یورش امریکا و متحدانش به افغانستان، کشور ما به ماتمکده ی مبدل شده است. آنانی که در راس قدرت بوده و از برکت آمدن امریکا به نام و نان رسیده اند، همیشه گلو پاره می کنند که امریکا و کشورهای متحداش برای افغان ها صلح، آزادی، آسایش، حقوق زن و حقوق بشر را به ارمغان آورده و ما افغان ها باید مدیون مرحمت آنان باشیم زیرا از چنگ طالبان، جنگ و ناامنی رهایی یافتیم!