‍سیزده سال قبل از امروز، در ۱۴ اسد ۱۳۸۶ «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» بوسیله جمعی از بازماندگان قربانیان جنگ چند دهه اخیر ایجاد گردید. هدف از تاسیس انجمن؛ مستند سازی جنایات جنگی برای زمینه سازی محاکمه جنایتکاران در محاکم ملی و بین‌المللی بود، که تا اکنون به همت اعضا و هوادارانش برای رسیدن به آن تلاش می‌ورزد.

‍توافق میان امریکا و طالبان زیر نام «پروژه» صلح افغانستان این روز ها از داغترین موضوعاتی است که افکار عامه را به خود مصروف ساخته است. امریکا یکبار دیگر برای منافع استراتژیکش در کشور ما، لگدی بر حقوق بشر و دموکراسی زده و جنایتکاران طالبی را کوشید در سطح جهان مشروعیت بخشد.

‍معامله شرم‌آور امریکا با طالبان و دادن امتیاز برای این ستم‌کاران قرن برای هزارمین بار ثابت ساخت که قدرت‌های بیرونی تنها در پی تحقق برنامه‌های خود بوده، صلح، عدالت و رفاه برای مردم افغانستان کوچکترین جایی در محاسبات آنان ندارد. برای آنان خون هر امریکایی و اروپایی سرخ‌تر از خون هزاران افغانیست که روزانه در زیر سایه نیروهای خارجی، تروریست‌های طالبی- داعشی و یا نیروهای دولتی و یا زورگویان حکومتی تکه تکه می‌شوند. اکثر رسانه‌ها و تعدادی از عناصر بیگانه با دردهای مردم، بصورت کرکننده‌ای به نفع این گفتگوها خاکباد راه انداخته آن را کلید حل تمامی مصائب کشور تبلیغ می‌کنند. اینان با به گمراهی کشانیدن افکار عامه خود را در صف دشمنان و قاتلان مردم قرار می‌دهند.

‍به تاریخ ۲۱ حمل ۱۳۹۹، پنج تن از کارمندان بانک مرکزی در مسیر راه اسلام قلعه توسط طالبان اختطاف و به شهادت رسیدند. این جنایت در حالی اتفاق افتاد که یک روز قبل دولت افغانستان تعدادی از زندانیان طالب را رها نمود.

‍از زمان حاکمیت کودتاچیان خلق و پرچم و تجاوز روسها، زنان افغان قربانی جنایات بیشماری شده و با ورود جنایتکاران تنظیمی در ۸ ثور ۱۳۷۱ روزگار سیاهتری را تجربه نمودند.

‍در۸ ثور ۱۳۷۱، تنظیم های هشت ثوری وارد کابل شدند. هر تنظیم برای به دست آوردن چوکی و قدرت در گوشه و کنار کابل حکومت خود را ایجاد کرده بودند. در طول پنچ سال حاکمیت شان جنایات بی شمار در حق ملت ما انجام دادند، کوبیدن میخ بر فرق مردم، بریدن پستان زنان، تجاوز جنسی، سوختاندن مردم در کانتینرها، چور و چپاول موزیم کابل و تمام دارایی های کشور و قتل ۷۵ هزار کابل می باشد.

‍نوزدهم جدی یکی از روزهای سیاه تاریخ کشور ماست درست نوزده سال قبل از امروز در ولایت بامیان ولسوالی یکاولنگ طالبان ددمنش بیشتر از 300 تن از هموطنان بی دفاع ما را که بیشتر شان جوانان بودند در یک روز تیرباران کردند.

‍وقتی به این ولسوالی وارد شوید به مشکل خانواده ای را پیدا می کنید که در این قتل عام یکی از عزیزان خود را از دست نداده باشند.

‍باوجودی که طالبان از زمان حاکمیت شان تا امروز جنایات بیشماری را در ولایات مختلف در حق مردم ما انجام دادند، ولی امریکا و دولت افغانستان تلاش دارند که مانند برادران تنظیمی و هم کیشانی خلقی و پرچمی شان در این دولت شاریده بدون محاکمه شریک شودند.

‍ گزارش از سایت رادیو آزادی محفل انجمن اجتماعی دادخواهان افغان

‍شماری از فعالان جامعه مدنی و اعضای خانواده‎های قربانیان جنگ‎های گذشته می‎گویند، مجرمین جنگی باید بگونه حتمی مجازات شوند.

‍آن ها روز سه شنبه در مراسمی که در پولیگون پلچرخی کابل به مناسبت روز جهانی حقوق بشر راه اندازی شده بود، انتقاد کردند که به داد شان هیچ نهادی رسیدگی نکرده است.

‍به گفته آن ها هنوز نیز برخی از مجرمین جنگی در افغانستان در قدرت هستند و آزادانه گشت و گذار می‌کنند.

‍مریم گفت پنج عضو خانواده اش در پولیگون پلچرخی زنده به گور شده است.

‍خانم مریم گفت که همه ساله در روز جهانی حقوق بشر از قربانیان یاد آوری می‌کنند اما به گفته او کسی نیست که به داد شان برسد.

‍او در کنار ده‌ها عضو دیگری خانواده های قربانیان چهار دهه جنگ روز سه‌شنبه در مراسمی به این مناسبت در پولیگون پلچرخی گفت که خواهان به محاکمه کشانیدن تمام مجرمین جنگی در این کشور هستند.